Ang Magulong Buhay

Isang araw, nagkwento si Pedro tungkol sa kanyang dinaranas na paghihirap sa buhay. Hindi niya inaasahan na may mas malala pa pala...

PEDRO: (Huminga ng pagkalalim-lalim) Hay...

JUAN: Oh, bakit ka naman napabuntong-hiniga dyan, Tol?

PEDRO: Ang hirap ng buhay ko Pare...

JUAN: Buti ka pa nga mahirap lang. Ako nga ang gulo-gulo ng buhay ko.

PEDRO: Paano mo naman nasabi, Pare?

JUAN: Kasi, isipin mo Pare... nakapag-asawa ako ng may anak na dalaga. Tapos inasawa naman ng tatay ko yung anak. Nanay ko na tuloy yung anak. At si tatay, anak ko na rin. Yung asawa ko, biyenan na ni tatay. At kung magkakaanak sila, lolo ako ng kapatid ko. Kung kami naman ang magkakaanak, magkapatid sila ni tatay at lola nya ang asawa ni tatay na anak ng asawa ko. Mahirap di ba pare? Masakit sa ulo ang gulo ng buhay ko..

PEDRO: (Nag nosebleed)